Van Wanhoop naar Wederzijds Vertrouwen: Mijn Reis met Happy
Ik heb echt op m’n knieën gezeten, voor mijn bed. Tranen over mijn wangen. Trillend van frustratie, met een hond aan de lijn die volledig uit z’n plaat ging. Happy – mijn lieve, gevoelige, intense Happy – had weer gereageerd op een andere hond. Uitvallen, blaffen, trekken. Mensen keken. Ik voelde me zó alleen.
Ik had al álles geprobeerd. Gedragstherapeuten, cursussen, tips van experts... Maar niets hielp écht. Als ze dan uitviel en ik in haar grote zwarte ogen keek, zag ik haar angst en ik voelde de pijn weer opborrelen in mijn buik, dat ik haar niet kon helpen. Die ene gedachte bleef steeds terugkomen:
“Misschien kan ik dit gewoon niet. Misschien ben ik gewoon geen goede hondenbaas.”
Tot het moment dat alles kantelde. Niet door nóg een nieuwe oefening. Maar toen ik besefte:
“Zij hoeft niet te veranderen. Ík moet veranderen.”
Dát was het keerpunt.
Hoe is het nu?
Happy is nog steeds Happy – gevoelig, intens, vol karakter. Is ze de perfecte hond geworden? Nee, maar er is iets wezenlijks veranderd: de band tussen ons. Er is rust gekomen. Vertrouwen. Samenwerking.
Tijdens het wandelen is er contact. Geen strijd, maar samenwerking. Geen constante spanning, maar ontspanning en wederzijds begrip. Ik voel zelfvertrouwen en geen schaamte meer als ze ‘’fouten’’ maakt.
Wat er is veranderd? Geen magische methode. Wel bewustzijn. Keuzes. Groeien als mens en als leider.
En juist dát is wat ik nu elke dag met liefde doe: anderen begeleiden in diezelfde transformatie. Omdat er niets krachtiger is dan een mens en een hond die elkaar echt begrijpen.
“Ontspanning, vertrouwen, samenwerking en wederzijds begrip.”
Mijn visie
Gedrag van een hond staat nooit op zichzelf. Het is altijd een reactie op wat er gebeurt in de relatie. In de meeste trainingen ligt de focus op het gedrag van de hond. In mijn werk begint alles bij de ander kant van de lijn. Hoe voelt de baas zich. Wat doet de baas. Wat straalt de baas uit. Want daar begint het.
Wanneer een mens leert om vanuit rust, duidelijkheid en verbinding te handelen, ontstaat er ruimte. Ruimte voor vertrouwen. Voor samenwerking. Voor vrijheid.
Een hond doet wat je van hem vraagt als je hem duidelijk vertelt wat jij wilt door hem in zijn taal uit te leggen wa je vanhem wilt. Rustig zijn, lichaamshouding, op zijn tempo werken, vertellen wat hij goed doet, om op het tempo te werken wat voor jullie beiden werkt.
Daar ligt mijn missie: mensen helpen om de leider te worden die hun hond nodig heeft. Niet door altijd harder hun best te doen, maar door zachter te worden. Less is more. Duidelijker. Bewuster.
Want als de mens groeit, groeit de hond vanzelf mee.
.png)
Ik geef idiote voorbeelden waardoor jij mij snapt. “Niemand verzint dit”, hoor ik regelmatig.
Ik pak mensen gewoon aan “huppake”. Handelen is mijn stopwoord.
Als jij er geen woorden aan kan geven, doe ik het voor je. Ik voel waar het om gaat. We hoeven elkaar alleen maar aan te kijken en ik snap wat je voelt.
Ik ga je niet vertellen dat ik de perfecte trainer ben. Ik leer je geen kunstje. Ik help je vooruit. Ik weet waar je in zit en hoe je je voelt. Hoe kan ik je helpen?
Ik werk geen script af, als ik een boek zou zijn dan begin je ineens in hoofdstuk 18 – omdat ik vind dat dat nodig is.